Zeitgeist

We leven in een machtig interessante tijd. Organisaties, die het in het industriele tijdperk zo goed deden, raken naar de achtergrond. Op de voorgrond treedt de organiserende mens. De allround vakman,  die zich door studie en toewijding iets eigen gemaakt heeft wat ertoe doet. En die samen met anderen tot betere resultaten komt dan hij of zij in het keurslijf van een organisatie ooit vermag.

In dit nieuwe tijdperk zitten organisaties weer in de gereedschapskist van de vakman. In plaats van de vakman in de gereedschapskist van de managementbureaucratie.

Verwarrend is het wel. Terwijl de een nog uit alle macht probeert dat wat deze tijd vraagt binnen het concept organisatie op te lossen, proberen anderen juist oplossingen te vinden voorbij de hark. Dat levert vaak een beetje een rommelzolder aan ideeën en concepten op. Dat is bijvoorbeeld te zien in allerlei beleidsnota's, die vaak boordevol staan met Rijnlandse ideeën, maar die verder de organisatiestructuur, met zijn hiërarchie en zijn uitgebreide stafdiensten in stand laat. Wij weten uit ervaring: dat gaat niet werken.